Asit

Uzun uzun yolları koşarak gitmek istedi.

Bir yere yetişme telaşı değildi…

Uzaklaşmak  istiyordu artık beynini kemiren bu düşüncelerden.

Bağırdı ağaçlara havaya ortalığa. Çığlık her zaman güzeldi onun için.

Ensesindeki derin bulantılı ağrı onu deli ediyordu, düşmek ister gibi ama ayakta kalmaya ısrarlı.

Gece uykusunda odasına birileri girip, kansız bir ameliyatla beynine ufacık bir böcek takmış sanki. Böcek durmadan olmaması gereken yerlerde gezip kızın düşüncelerini karıştırıyor.

Bazılarını yiyor bazılarını örtüyordu. İşte bu yüzden sağlam bir sonuca ulaşamıyordu beklide.

Her şey yarım. Tamamlanan bir konu bile yok. 

Etrafındaki beyinleri incelediğinde olaylar farklıydı her şey bu böcek yüzündendi.

Kim ne niyetle o böceği oraya koymuştu? Ne istiyorlardı ?

Daha can alıcı bir soru ise o böcek oradan nasıl çıkacaktı? Ne kadar daha kalmaya programlanmıştı ?

Birkaç ay onunla yaşayabilirdi.

Ama uzun seneler sürmesinden korkuyordu. Kendine bu kadar sene zor dayanmıştı. Kendini ikiyle çarpmak gibiydi bu böcek. Zaten zor olan işleri iyice çıkmaza sokup sonu olmayan bir ip gibi sonsuz kılıyordu soruları.

Acaba bu böcek dişimiydi, erkek mi?

Yada eşcinsel yada cinsiyetsiz.

Kafasının içine virüs arkasından bir trojen yazılımı kursa scan dese bulur muydu o böceği?

Böcek yemek yerine düşüncelerimi yiyordu.

Durmadan mantıklı mantıksız bir şeyler üretmesi gerekiyordu.

Böcek hep acıkacak ve en güzel düşünceleri yiyip bitirmek isteyecekti.

Bu durumda iyi gibi gözüken düşünceler yaratmak böceği bir şekilde kandırmak gerekiyordu.

Düşünceleri olmadan nasıl yaşayacaktı bu kız?

Böcekte yaşayamazdı düşüncesiz.

Beklide kız düşünmeyi bıraksa böcek ölecekti beyninde bir yerde.

Ama kız nasıl dayanabilecekti düşünmeden?

Şuan bu düşündüklerini o sinir bozucu böcek anlayabiliyor muydu acaba ?

O zaman neden bu düşünceleri de yemiyor du?

Belki de ensesindeki bu salakça ağrı o yüzdendi düşünürken yiyemiyor başka konuya geçme mi bekliyordu, belli sabırsızlanıyordu ama o kadar da kolay olmayacaktı…