me

bu yaptığım bencilliği affedecekmisin?
yolu sen öğrettin ama...
nasıl zevk alacağımı sen gösterdin
sonrada beni bitirdin, yalnız bıraktın,
unutturduktan sonra kendini,
ince parmaklarınla elledin yüreğimi
çok hazırlıksız çok yokken ben...
ağaçtan labirentlerin arasında koşarken
yağmurlar yağdırdın üstüme, üşüdüm çok
peşinden gelmeyi bırakamadım zamanlarca,
şimdi senden bir tane daha bulmuşken
kucağında saçımı okşatırken
bütün savunmam geçilmişken,
çek ellerini!
çek yüreğini,
demekki sende erkekmişsin...
sende öpüşmekten hoşlanırmışsın,
severmişsin boynundaki nefesi?
yastığına sarılır gibi sarılmayı özledin biliyorum,
hiç konuşmadan saatlerce dokunmayı özledin,
kafanın içindekileri gözlerinle anlatmayı anlaşılmayı özledin
beni sen büyüttün!
sen öğrettin bunları ama...
bencilliğide sen öğrettin!
şimdi bütün izinlerini kaldırdım,
yetki bende, ne nereye kadar.. 
ne kadar cesur içindeki erkek?
söz vermiyorum beklentilerin için
sadece görmek istiyorum 
içindeki beni...